Çocukları Eğitmek İçin 10 Anahtar

Çocukları eğitmek bir dizi açık kural ve anahtar gerektirir. Spor alanında antrenörler aynı zamanda eğitimcilerdir ve bu nedenle görevleri çok karmaşıktır. Spor, çocukların ilişkiler ve işbirliği ile ilgili kuralları içselleştirdiği sosyal katılım için uygun bir ortamdır.

Çocuklar sporları büyük bir coşkuyla deneyimlerler ve bu onların bilişsel ve sosyal gelişimi için çok önemlidir. Bu nedenle antrenörler, sporun temel prensiplerini öğretmenin yanı sıra psikolojik yönü gibi diğer alanlarda referans olacaktır.

Bu nedenle, faaliyetlerin sağlıklı gelişime imkan verebilmesi için kurallar da sağlamalıdırlar. Sırada, sporda çocuklara koçluğunun etkili olmasını sağlamak için temel hususlara değineceğiz.

Çocuklarla eğitmek için on anahtar

Belirttiğimiz gibi, fiziksel egzersizlere ek olarak, grubun dinamik olabilmesi için bir dizi kural veya kılavuza sahip olmak iyidir. Sporun eğlenceli doğasını vurgulamak için her şeyden önce net kurallar koymak etkilidir ve tavsiye edilir.

1. Takım çalışması

Bu kavram, grup işleyişini vurgulamaya çalışır. Beş ila on yaş arasındaki çocuklarda, sosyal normları öğrendikleri ve içselleştirdikleri için bireysel davranışlar devam etmektedir. Grubun önemini vurgulamak, takım üyeleri arasındaki iletişimi kolaylaştırabilir.

2. Rekabetçilik ve cesaret

Bu prensip herhangi bir spora adapte edilebilir ve rekabet etme cesaretini ortaya çıkarır. Bu çok gerekli bir değerdir, ancak rekabetin kendisi motivasyonun temeli olamayacağı için tüm grupla paylaşılmalıdır.

3. Sağlıklı rekabet, çocukların eğitimi için önemli bir anahtardır

Bu kavram özellikle önemlidir. Rekabetçilik ve cesaret her zaman bir rakibe karşı saygı ve arkadaşlık ile el ele gitmelidir. Birbirimizi yenmeyi denemek sorun değil, ancak işbirliği ve sadakat her zaman baskın olmalıdır.

4. İletişim

Çocukları sporda eğitmenin anahtarı, iletişimi güçlü bir şekilde vurgulamaktadır. Yarışmalar sırasında, çocuklar genellikle utanır ve rakipleriyle, hatta birbirleriyle konuşmazlar.

Antrenörler genellikle farklı takımlardan çocuklar arasındaki etkileşimi desteklemez, ve bu büyük bir hatadır. Çocuk olduklarını asla unutmamalıyız ve spor yarışmalarından mutlu anılar oluşturmak önemlidir.

5. Örnek davranış

Herhangi bir spor takımında dürüstlük ve iyi bir görünüm şarttır. Çocuklara, başkalarına da kendilerine davranılmasından hoşlandıkları şekilde davranmaları gerektiğini öğretmek gerekir.

“Futbol, en güçlülere karşı zayıflara bir şans verir.”

– Oscar W. Tabárez

6. Büyüklere Saygı

Çocukları eğitmenin anahtarları dahilinde, çocukların spordaki rollerini doğru bir şekilde içselleştirebilmeleri için büyüklere saygı duyulması temel eksenin bir parçasıdır. Dahası, hakemlere saygı duyulmasını teşvik etmek önemlidir, çünkü bunlar her oyunun önemli bir parçasıdır.

7. Sorumluluk: Çocukları eğitmekte eksik olamayacak anahtarlardan biri

Takıma ait olma duygusunu teşvik etmenin yanı sıra, sorumluluk da teşvik edilmelidir. Bazen, antrenörler ekipmanı ve malzemeleri toplayanlar olur. Çocukların proaktif olarak bu veya diğer görevlerle ilgilenmeleri önemlidir.

8. Çaba ve taahhüt

Genel olarak, çocuklar anlık ödüller ararlar, ancak hedeflere ulaşmak için çaba ve sebatın değerini pekiştirmek koçun görevidir. Bu, çocuklarda temel bir motivasyon kaynağıdır; başarı günlük işlerde yatar.

9. Sportmenlik

Bu, herhangi bir spora adapte olabilen başka bir prensiptir. Spor faaliyetleri ceza veya işkence ile eşanlamlı olmamalıdır. Egzersiz seansları, spor ile iyi duygular arasındaki ilişkiyi teşvik etmelidir.

10. Seyirci katılımı: çocukları eğitmek için başka bir anahtar

Çocukları eğitmek için bu on anahtarın sonuncusu, 1950 Dünya Kupası finalinde Uruguaylı futbolcu Obdulio Varela’nın ünlü ifadesine dayanıyor. Maçtan dakikalar önce ezici bir Brezilyalı seyircinin arasındaki Uruguaylı kaptan, gergin ekibine “Yabancılar tahtadan yapılmıştır” dedi.

Ne yazık ki, bugünlerde seyircinin çocuk oyunlarındaki davranışı örnek teşkil etmemektedir. Ebeveynler ve koçlar her zaman mutlu bir tabloya katkıda bulunmazlar, bu da katılan çocukları etkiler. Bu nedenle, yukarıdaki alıntı durumu bir güç kaynağına dönüştürmeyi amaçlamaktadır.

Bazen elit sporcuların yeterince uygun davranmamalarını sorguluyoruz. Ancak kendimize sormamız gereken asıl soru, bu davranışları nasıl geliştirdikleridir. Aşırı rekabetçi ortam ve temel işbirliği değerlerinin eksikliği çoğu durumda cevaptır.

Bunu değiştirmek için, yeni kuşakları işbirliğinden sportmenliğe kadar rekabetçiliği artıran yeni bir paradigma altında eğitmek gerekir. Hepimiz bu değişimin bir parçası olmalıyız!